De laatste tijd denk ik veel na over de rolverdeling binnen het gezin en de (belemmerende) verwachtingen die daaruit kunnen voortkomen.
Wanneer de vrouw (of man!) minder gaat werken om meer thuis te zijn, wordt dat toch nog vaak gezien als iets traditioneels, conservatiefs en bovenal een gebrek aan ambitie…
Terwijl… hoezo eigenlijk??
(Tijdelijk) minder gaan werken om in de korte periode waarin ze nog zo klein zijn écht aanwezig te zijn, om de vele ziekte-belletjes vanuit de creche te kunnen opvangen en te kunnen zorgen voor een fijn stressvrij thuis is in mijn ogen helemaal geen ‘stapje terug’ en heeft niks te maken met gebrek aan ambitie.
Het is een keuze die man en vrouw samen zouden moeten maken, waarbij beide partijen even belangrijk zijn en op hun eigen manier een waardevolle bijdrage leveren aan het gezin.✨
Het idee dat de thuisblijver ondergeschikt is omdat die geen geld in het laatje brengt, dat is pas traditioneel, conservatief en vooral mega achterhaald.
Toch merk ik dat veel mensen (waaronder ikzelf) zich anno 2020 nog laat beïnvloeden door deze belemmerende ouderwetse gedachten en dat is ZO zonde.
Daarom dit bericht om een stukje OMDENKEN in gang te zetten! Volg vooral je gevoel, dan doe je het altijd goed!! En onthou hierbij: je werkt om te leven, je leeft niet om te werken 💕