Mijn nichtje is gister 26 geworden. Inmiddels mama van een dochtertje van een paar maanden. 26?? HOE JONG IS DAT??
Toen ik haar dat zei, zei ze: ‘nouuu bijna 30 hoor!!’ Waarop ik dacht: ‘eh not so much’ en daarbij… 30?! Is dat de ‘gevreesde’ leeftijd? Ik ben al 33! 😱
Dat deed me denken aan een gesprek dat ik laatst met mijn vriendinnen voerde over onze lichamen. Een van hen zei dat ze mijn lichaam op z’n mooist vond toen we studeerden. Iets voller, gespierd en strak. Mooi compliment en een mooi streven voor NA de zwangerschap!💪 Of… hallooooo dat was wel 13 jaar geleden!!😅
Is het realistisch dat (weer) te willen nastreven? Of moeten we accepteren dat we, nu we ouder worden, aan een andere norm moeten vasthouden? Jezelf niet vergelijken met hoe je eruit zag toen je 20 was maar jezelf vergelijken met je eigen peer-groep?
Of gewoon überhaupt niet vergelijken en je eigen norm bepalen? Eentje waarvan jij bepaalt dat het bij je past en waar jij je lekker bij voelt…!🙏
Het inzicht dat je een (wellicht onrealistisch) beeld KAN loslaten en voor jezelf een nieuwe norm kunt creëren, die beter past bij wie je nu bent, voelt voor mij als een verademing ✨
Herkennen jullie dat?